Halina Celińska z.d. Pływaczeska *)

Urodziła się w roku 1918 Koło Włocławka jako jedna z czwórki rodzeństwa. Średnią szkołę skończyła w Warszawie i wstąpiła na Uniwersytet Warszawski na wydział prawa, z zamiarem pracy resocjalizacyjnej wsród młidzieży przestępczej. W sierpniu 1939 r. została aplikantką w Sądzie Grodzkim dla nieletnich, będąc również kuratorem dla młodych przestępcow.

Po wybuchu wojny brała udział w obronie Warszawy jako sanitariuszka w zespole akademickim.

31 grudnia 1939 r. została zaprzysiężona w ZGZ, które pózniej przekształciło się w AK. Pracowała w konspiracji pod pseudonimem Seliga. W powstaniu uczestniczyła od początku do koąńca. Po jego upadku wywieziono ją do obozu Sanbostel, a pózniej do Molsdorf z numerem jenieckim Lg XB 224144.

W kwietniu 1945 r. została uwolniona przez Armię Amerykańską.

Spośród jej rodzeństwa troje walczyło w powstaniu, natomiast najmłodszy brat został zatrzymany podczas łapanki i wywieziony do Oświęcimia już na początku wojny. Zginoł tam po trzech miesiącach.

Po zakazie powrotu do Polski , wydanym przez władze wojskowe, Halina wstąpiła do Polskiej Brygady Spadachronowej, gdzie pracowała w 10-tym Sadzie Polowym do czasu wyjazdu do Anglii, w maju 1947 r.

Przy PKPR pracowała w polskim obozie Ontario w Surrey i w V-tym Wojskowym Polskim  Szpitalu w Est Everley.

Została zdemobilizowana w maju 1949 r. Zaczeła pracę zarobkową, pracując w latach 1950-1952 w Głównej Komisji Skarbu narodowego w Londynie.

W lipcu 1951r. wyszła za mąż, a w roku 1952 wyemigrowała do Kanady i osiedliła się w Ottawie, gdzie natychmiast właczyła się w zycie tutejszej Polonii.

Wstępuje do Koła nr 8 Stowarzyszenia Polskich Kombatantów w Kanadzie, Zwiazku Nauczycielstwa Polskiego i Federacji Polek. Wykorzystując doświadczenie nauczycielskie z okresu studenckiego i czasów okupacji zaczyna uczyć w szkole polskiej im W. Podoskiego.

W tym samym czasie podejmuje pracę zarobkową w laboratorium  na farmie eksperymentalnej w Ottawie i jednoczesnie uczestniczy w kursach z dziedziny psychologii i socjologii na Uniwersytecie Ottawskim.

W 1969 r. wstapiła na wydział kryminologii. Rozpoczela prace w Juvenile Delinquency Institute jako parol officer w Research of Solicitor General.

Zmarła 8-go pazdziernika 2005 r. w Ottawie.

Odznaczenia:

Złoty Krzyż Zaslugi za prace w szkolnictwie polskim w Kanadzie

Krzyż Uczestnika Powstania Warszawskiego

Odznaczenia AK

Odznaka Ontaryjska Wolontariusza

*) Informacje z ksiażki ”Ogniwa jednego łancucha – 50 lat Federacji Polek”